Hayatı/doğayı anlayan duyumsayanlar için ölüm; doğum kadar, yaşam kadar tabii bir realitedir. İnsan, hayatında olan her bireyi bir yerde konumlandırır. Kimisi kahramanınızdır, kimisi şefkat kaynağınızdır, kimisi yaşam kaynağınızdır, kimisi değerdir, kimisi ise sadece evrenin bir detayıdır. Evrenin detayı niteliğinde olan bir insan kaybı bile düşünsel dünyanızda bir boşluk oluşturmasa dahi duygu dünyanızda bir etki alanına sahiptir. Gün geçmiyor ki yeni bir kayıp benliğimizi ortadan ikiye yarmasın. En son Tahir ELÇİ’nin ölümüyle bunu yaşadık. Şüphesiz ki yaşamımızdaki her kayıp derin bir boşluk oluşturur ancak bazı ölümler/kayıplar vardır ki çok sarsıcıdır. Hem ölme biçimiyle hem de zamanlamasıyla… Benliğimizin, hem zamanlamasıyla hem de biçimiyle kabullenemediği bir kayıptır Tahir ELÇİ!
Bir Avukattan Fazlasıydı
İnsanlar doğar, yaşar ve ölür. Bu denklem, hepimiz için basit bir biyolojik denklemdir. Doğum ve ölüm biçiminize etki etme şansınız yok gibidir. Diğerlerinin aksine “nasıl” zarfını eklemleyebildiğiniz tek yer yaşam faaliyetinizdir. Bir espriye sahip olup olmadığınızı bu faaliyetiniz ortaya koyar. Sizi değerli, anlamlı, faydalı ve kahraman kılacak olanda bu esprilerinizdir. Tahir ELÇİ esprisi olan bir insandı. Sadece bir avukat değildi, daha fazlasıydı. Salt yaşamının konforunun peşinde koşabilirdi ama bunu seçmedi. Hayatına başka öncelikler de koymayı başaran bir insandı. Yüzyılı aşkındır kan ve gözyaşının eksik olmadığı topraklarda adalet arayışçısı ve savunucusu olmak öyle kolay bir şey değil. Bu anlamda kendini yetiştirip zamanın ruhundan kopmamayı başaranlardandı.
Hepsi Topu Kaç Güvercin?
İnanıyorum toplumun ekseriyeti üzüldü, şoke oldu, yüreği paramparça oldu. Yakından tanıyanlarının hepsi bilinçlerindeki şoku atlatabilmiş değiller. Sevenleri, dostları, arkadaşları herkes anlamlı güzel şeyler paylaştı, paylaşıyor.
Ancak onu ve öyküsünü en iyi anlatmayı başaran hayat arkadaşı Türkan ELÇİ nin bu çarpıcı satırları idi. “Onu faili meçhuller ordusu karşılayacak. Kendini her zamanki gibi nezaketle tanıtmaya çalışırken onlar da ‘seni bütün faili meçhuller bütün alem tanır. Senin bize bir ömür hakkın geçti. Biz seni buradan izledik, bizim gibi faili meçhullere bir ömür adadın’ diyecekler. Ona soracaklar ‘sen geldin kaldı mı senin gibi kınalı güvercinler.’ Tahir Elçi’nin o zaman gülümseyen yüzüne bir akşam inecek ‘valla ne diyeyim geldiğim yerde epi topu bir avuç güvercin vardı. Kartallar, şahinler leş kargaları kol geziyordu’ diyecek. Ona diyecekler ‘sen bizi savundun ya seni kim savunacak.’ ‘Arkamda eşim var, benim gibi düşünen arkadaşlarım var’..
Bu satırlar sadece Tahir in öyküsünü anlatmıyordu. Acı bir hakikati yüzümüze yüzümüze çarpıyordu. Yetmiş sekiz milyonluk ülkede kaç güvercin var, yüz bini aşkın hukukçu ordusunda kaç güvercin var? Toplumsal Barışın temeli ve başlama vuruşu sayılacak adalet olgusunu kendine dert eden kaç hukukçu/avukat var? Biraz da güvercinlerin azlığı/yalnızlığı değil mi onları hedef yapan? Adalet ve barış güvercinleri aynı zamanda karanlığa ışık tutan birer mumlar. Bu mumlar çoğalmadığı takdirde üzerimize çöken bu karanlık dağılmayacak ve maalesef Tahirleri yutmaya devam edecektir. Türkiye’de Cezasızlıkla mücadele eden ordu, oldukça küçük bir ordu. Ve küçük ordu büyük bir neferini yitirdi…
Vazgeçmeyeceğiz
Hak ve özgürlüklerin askıya alındığı, özgürlüklerin değil sınırlamaların kural haline geldiği sistemlerde hukuk ölümcül bir makineye dönüşür. İnsan Hakları konusunda sicili bozuk olan Türkiye de korkunç bir makinenin dişlileri arasında adalet arıyor, yaşamaya çalışıyoruz.
Yargının bağımsızlığı ve tarafsızlığı konusunda vicdanları parçalayan sayısız uygulamasına karşın vazgeçmiyoruz.
Tahir’i öldürenlere kötü bir haberim var! Tahir’in ölümü bizi üzer ama daha fazla kamçılar, daha fazla yoğunlaştırır.
Üzülenlere, adaleti ve toplumsal barışı kendine dert edinenlere, Tahir’i layıkıyla anmak isteyenlere, cezasızlıkla mücadele ordusuna katılmak isteyenlere söylüyorum.
KORKULAR İPTAL DİRENİYORUZ!